Odlika orijentalnog zvuka, i ono što izaziva moje poštovanje prema njemu, jeste taj snažni psihodelični elemenat. Uostalom, rani susreti alternativnog muzičkog sveta sa početka sedamdesetih, a pre toga džeza, sa orijentalnom muzikom i njome širenje muzičkih vidika do tada krajnjih granica, nisu bili nimalo slučajni. Ona je bila nešto što je sijalo sjajem vanvremenskog, kao i predeli iz kojih je poticala. A vanvremenost u umetnosti je imperativ...
A današnji post, iako produkcijski veoma moderan i na neki način klasično orkestriran, nesumnjivo podleže zakonima gospodara Orijenta.
Slušajte glasno :)
Recenzija
Godina : 1997 English version
Izdavač : Sony Classical
TT : 1:02:12
Uživajte :)
No comments:
Post a Comment